غنچه‌ی زرد

ذهن هرکس امشب درگیر چیزی است. خیلی‌ها به این فکر می‌کنند که سرنوشت این وضع به کجا می‌رسد. خیلی‌ها هیجان‌زده‌اند. من هم بایستی باشم. اما نمی‌دانم. نمی‌دانم چرا دوباره از حرف‌های تکراری پر شده‌ام. از آن احساس تکراری، هم.

تنها و تنها یک چیز از سرم میگذرد: نام قشنگ تو.

کهنه نمی‌شوی مهربان.

دستانم به موهایت نمی‌رسند برای نوازشی کوتاه. عطرشان نمی‌رسد به مشام خشکیده‌ام. دستانم به هیچ چیز نمی‌رسند. جانم سر می‌رود از اینکه ندارمت.

تنها نشسته‌ام و به یادت می‌آورم، دوباره و دوباره. انگار جهان دارد کوچک می‌شود، کوچک‌تر و کوچک‌تر تا همه چیز در اسم تو خلاصه شود، و سپس چیزی جز آن نباشد. گویا در ابتدا هم تنها کلمه بود.

Honey - Bobby goldsboro