می‌خواهم دوباره سوال کنم

بگذار ابتذال از پنجه‌هایم چکه کند

بگذار تکرار و کلیشه از سر و کول نوشته‌هایم بالا بروند

اما می‌خواهم دوباره سوال کنم:

این همه احساس - تو به من بگو

این همه احساس به کجا خواهند رفت؟

آنها که سخت و استوار نیستند؛

آیا همچنان دود می‌شوند و به هوا می‌روند؟

تو به من بگو

مرا که دفن کنند؛

آن همه احساس که توی آن چاله جا نخواهند گرفت!

بیرون که بیایند، راه که بیفتند،

به سراغ چه کسی خواهند رفت؟

آن نیمه‌شب که من در خاک خفته بودم،

قلبِ چه کسی را خواهند درید؟

از چشمان چه کسی جاری ‌خواهند شد؟

از پنجه‌های چه کسی چکه خواهند کرد؟

ابتذال و کلیشه را به جان چه کسانی خواهند انداخت؟